اولاً: ما باید ملاحظه کنیم که وظیفه ی ما در این عصر و زمان چیست و برای رسیدن به کمالی که هدف از خلقت ما قرار گرفته چه باید بکنیم؟
وظیفه ی ما جز عمل به دستورات و وظایفی که از ناحیه ی امامان معصوم (علیهم السلام) به ما ابلاغ شده و رسیده، چیز دیگری نیست. اگر چه مجرّد ملاقات حضوری خود نیز شرفی خاص است.
تانیاٌ: منشأ محرومیت از ملاقات حضرت و غیبت ایشان خود ما بوده ایم. و خود ما نیز می توانیم با برداشتن موانع انتظار، در رفع این محرومیّت ها سهیم باشیم.
ثالثاٌ: برای هر امّتی، در هر عصر و زمانی یک نوع امتحان است، و مسأله ی غیبت امام زمان در این دوره برای جامعه ی شیعی یک نوع امتحان بزرگ محسوب می شود.
رابعاٌ: کسی نگفته ما نمی توانیم خدمت آقا امام زمان مشرّف شویم. این امر برای هر کس مقدور است، ولی مقداری سنخیّت لازم دارد، باید غبار و زنگار را از چشم و دل زدود تا قابلیّت لقای حضرت را پیدا کرد. و به طور کلّی احتیاج به دویدن نیست بلکه اگر خود را اصلاح کنیم آن حضرت خود به دیدارمان خواهد آمد.
<;/div>
نویسنده » امین غلامی . ساعت 9:0 صبح روز پنج شنبه 88 تیر 4
و غیبت ایشان خود ما بوده ایم. و خود ما نیز می توانیم با برداشتن موانع انتظار، در رفع این محرومیّت ها سهیم باشیم. 
